Operacja brzesko-lubelska

Operacja brzesko-lubelska

II wojna światowa, front wschodni
Schemat operacji
Czas	18 lipca – 2 sierpnia 1944
Miejsce	Brześć – Lublin
Terytorium	Polska
Przyczyna	ofensywa radziecka 1944 roku
Wynik	decydujące zwycięstwo wojsk radzieckich i polskich
Strony konfliktu
III Rzesza  Rumunia  ZSRR  Rzeczpospolita Polska
Dowódcy
Ferdinand Schörner (do 23 lipca) Johannes Frießner (od 25 lipca) (Grupa Armii Południowa Ukraina) Günther Blumentritt (do 28 lipca) Walter Model (do 16 sierpnia) Georg-Hans Reinhardt (Grupa Armii Środek) Konstanty Rokossowski (1 Front Białoruski)
Straty
według źródeł radzieckich: zginęło 15 000 żołnierzy i oficerów, a przeszło 2000 dostało się do niewoli. Wojska radzieckie zdobyły 32 czołgi, 19 dział pancernych, 112 dział artyleryjskich różnych kalibrów, 133 moździerze, 306 karabinów maszynowych, 4000 samochodów, 8000 koni oraz duże ilości innego sprzętu
brak współrzędnych

Operacja brzesko-lubelska (ros. Люблин-Брестская операция) – część operacji Bagration, która została wykonana przez Armię Czerwoną w celu zniszczenia wojsk niemieckich w środkowej i wschodniej Polsce. Ofensywa została przeprowadzona przez lewe (południowe) skrzydło 1 Frontu Białoruskiego i miała miejsce w lipcu 1944 r. Naprzeciw niej stały niemieckie Grupa Armii Południowa Ukraina i Grupa Armii Środek.